Dag 9: Zaterdag 30 mei 2009

Asheville – Cherokee (North Carolina)

Om 8 uur word ik weer wakker, de ingebouwde wekker functioneert weer naar behoren. Ik maak me klaar voor de dag en ga nog even op internet aan de slag. Het reisverslag van de afgelopen week moet ik toch maar even op internet plaatsen, maar daarvoor moet ik nog wel even een weblog aanmaken. Gelukkig is dat zo gedaan, ik heb er ervaring mee. Op het forum plaats ik nog even een berichtje dat ik toch een reisverslag heb gemaakt, ondanks dat ik had gezegd dat ik het niet zou doen. Ook stuur ik nog even een paar e-mailtjes naar achtergebleven vrienden en familie in Nederland. Daarna gaan we op pad, het is dan inmiddels al 10 uur.

Naast de Holiday Inn ligt een Cracker Barrel, en hier gaan we ontbijten. Ik heb Petra uit North Carolina er al vaker over gehoord, en ik wil het wel eens zelf uitproberen. Het is er waanzinnig druk, maar gelukkig is er voor ons nog wel een tafeltje vrij. We gaan allebei voor een specialiteit van het huis en nemen eieren met toast van zelfgemaakt brood en een topping van fruit. Ik neem aardbeien en Peter kiest de zwarte bessen. Het duurt even voordat we het krijgen, maar het smaakt overheerlijk. Een aanrader dus! Als we klaar zijn is het inmiddels al half 12, maar dan gaan we ook echt op pad.

We rijden eerst nog even snel naar een tankstation om de koelbox te vullen met ijs en daarna gaan we op weg naar Waynesville. Hier willen we beginnen aan de Forest Heritage Scenic Byway, deze route maakt weer deel uit van de Scenic route “Carolina Countryside” uit het boek “the most scenic drives in America” dat ik ooit kocht met een heleboel mooie routes in Amerika. Vanuit Asheville doen we er ongeveer een half uurtje over via de snelweg. Eenmaal in Waynesville nemen we de US-276 naar Brevard, en al snel komen we door typische Amerikaanse dorpjes en een mooi bergachtig landschap. Sommige dorpjes zijn niet meer dan 5 huizen en 3 kerken. De route voert dwars door Pisgah National Forest en slingert zich langs mooie plekjes. Onderweg stoppen we op verschillende mooie plekjes en we maken een korte wandeling naar Looking Glass Falls. We stoppen ook nog even bij het Ranger Station voor meer informatie en vinden er een paar goede folders en kaarten over de route en enkele watervallen die we willen zien. De route naar Whitewater Falls blijft echter onduidelijk en ik vraag om hulp bij de rangers. De vrouwelijke ranger luistert echter niet zo goed en geeft me steeds route-informatie naar watervallen waar ik niet om vraag, en als ik zeg dat ik toch graag Whitewater wil zien is ze het daar blijkbaar niet mee eens. “Heb je deze watervallen dan al gezien?” vraagt ze, alsof dat een vereiste is. Ze blijft maar doorgaan. Uiteindelijk krijg ik toch waar ik om vraag en tussen twee alinea’s in zie ik mijn kans schoon haar te bedanken en we lopen snel naar de auto. Ze zou wel eens achter ons aan kunnen komen… Ach, het zal allemaal heel goed bedoeld zijn!

Transylvania County in North Carolina is een paradijs voor watervalliefhebbers, ik zou er volgens mij wel 2 weken omkrijgen met het bekijken van alle watervallen alleen. Dat lukt nu niet, we moeten dus een keuze maken. Bij de voorbereidingen en ook met behulp van de kaarten in het ranger station kiezen we enkele uit die allemaal iets anders te bieden hebben.

Na het ranger station arriveren we in Brevard en in het centrum nemen we even een korte zijweg naar de Connestee Falls. Deze ligt langs de US-276 ten zuiden van het dorpje. Het is een prachtige cascade waterval, of eigenlijk zijn het er 2 die uit verschillende hoeken naar beneden komen en beneden in de rivier samenkomen. Vanuit het uitkijkplatform kijk je erbovenop, maar het is niet mogelijk om hier goede foto’s te maken. Er ligt ook een pad naar beneden waar de beide watervallen samenkomen, maar helaas is dat pad geblokkeerd en het is onmogelijk om er te komen. Ik probeer van alles, en ook andere bezoekers zoeken een avontuurlijke route, maar we moeten opgeven. Jammer! Het zou een prachtig plaatje geweest zijn.

We rijden weer terug naar Brevard en pikken de US-64 op, we rijden westwaarts. Kort na Brevard verlaten we deze weg weer voor een omweg via de SR-281 naar de Whitewater falls, net over de grens in South Carolina. Het is de hoogste waterval ten oosten van de Mississippi Rivier, en het is een prachtige waterval! Vanaf de parkeerplaats is het maar een paar honderd meter lopen voor een uitkijkplatform, en dan kun je nog een trap naar beneden voor een beter uitzicht. Dat is de moeite waard! Inmiddels hebben we hier het Pisgah National Forest verlaten en zijn we aanbeland in het Nantahala National Forest. Ook een prachtig gebied overigens!



Na de Whitewater falls rijden we via de SR-107 weer richting Cashiers. Ons volgende doel is het plaatsje Highlands. TomTom leidt ons de weg en stuurt ons op een gegeven moment linksaf. Oh oh, denk ik nog, moeten we dat wel doen? Volgens mij kunnen we beter rechtdoor rijden. Maar stom genoeg luister ik toch naar het systeem. Stom! Want hij leidt ons namelijk binnendoor voor ettelijke mijlen, en na een paar mijl wordt de route een onverharde weg. Omdraaien heeft nu ook geen zin meer, we zijn die tijd toch al kwijt. Dan maar doorrijden. We rijden dwars door de bossen heen en komen echt helemaal niemand tegen. Niet zo gek ook!

Uiteindelijk komen we toch aan in Highlands, met een kwartier vertraging. Wat een leuk plaatsje is dat! Heel gezellig, een prachtig centrum dat luxueus aandoet, hier komen vast de rijke mensen vakantie vieren. We kijken er even rond en tanken de auto weer vol.

Vanuit Highlands rijden we vervolgens naar Franklin, over de US-64 die hier ook wel de Mountain Waters Scenic Byway wordt genoemd vanwege de watervallen die erlangs liggen. Onze eerste stop is aan de rand van het stadje waar een kleine dam is gebouwd, hier begint de rivier. Daarna komen we bij Bridal Veil Falls. Vroeger liep de weg onder deze waterval door, tegenwoordig hebben ze de weg omgelegd voor de waterval langs, omdat er in de winter veel problemen waren door de bevriezing en dat leverde gevaarlijke situaties op. Het ziet er wel heel leuk uit, en best uniek ook!

Daarna passeren we Dry Falls. De parkeerplaats is hier nog gesloten vanwege werkzaamheden, maar illegaal parkeren we langs de weg. Peter blijft in de auto, die heeft te veel pijn om nog te kunnen lopen en ik ga er even alleen op uit. Ik kruip onder de afzetting door en loop de trap naar beneden voor de waterval. Die is gewoon goed bereikbaar. Het is ook een mooie waterval! Er komt behoorlijk wat water naar beneden, een hels kabaal! Je kunt ook achter de waterval lopen, maar dat probeer ik toch maar niet, het ziet er wel heel nat uit. Jammer dat Peter in de auto zit, dat had een leuk plaatje opgeleverd.

Na Dry falls rijden we weer verder, de volgende stop is bij Cullasaja Falls gepland. Volgens de beschrijving is het lastig om hier te parkeren, dus we moeten kijken of dat gaat lukken. En inderdaad, het lukt dus niet. Er blijkt namelijk een ongeluk te zijn gebeurd, en de weg is afgezet, precies bij de waterval. We belanden dus in een file en van parkeren is geen sprake hier. Ik kan nog snel even de waterval op de foto zetten, maar het lukt niet zo als ik het eigenlijk had gewild. Het duurt even voordat de weg weer vrij is en iedereen weer verder kan rijden. We moeten er nog even voor manoeuvreren ook, want de weg is maar smal en er moet nog een laadauto en een brandweerwagen langs. Het is extra lastig omdat een of andere zotte Amerikaan meende langs de file te kunnen rijden en daarmee de hele boel blokkeert. Mafkees, die dacht zeker dat we er allemaal voor onze lol stonden….

Als we in Franklin aankomen nemen we de kortste route naar Cherokee. Dat lijkt ons een goede stop voor vandaag en een prima uitvalsbasis voor morgen. Maar daar krijgen we al snel spijt van als we het stadje inrijden, we vinden het helemaal niets. Zo ongezellig en leeg. We stoppen even bij de Taco Bell om te eten en met de laptop gaan we op zoek naar een hotelkamer. Het eten smaakt ons supergoed! Die chalupa’s bij Taco Bell zijn overheerlijk, en Peter smult van de supreme taco’s. Mjammie! Dat moeten we vaker doen. Een veel beter alternatief dan McDonalds, hoewel we die tijdens deze vakantie ook nog niet van binnen hebben gezien.

Hoewel het stadje er leeg uitziet is niets minder waar. Alle hotels die we proberen zijn namelijk volgeboekt. Waar is iedereen? Via hotwire vinden we niets, en de coupons uit het Roomsavers boekje leveren ook niets op. Uiteindelijk vinden we na een tijdje zoeken een Comfort Inn die nog een heel muf ruikende kamer heeft voor $81. Nou ja, beter dan niets! Maar we hadden dus beter in Highlands of Franklin kunnen overnachten. Inmiddels hadden we al begrepen dat iedereen de avond doorbrengt in het enige casino dat in het stadje te vinden is, die parkeerplaats stond dan ook overvol!

We ploffen neer op de kamer en installeren ons, gelukkig kunnen we de auto voor onze kamer parkeren. Al snel zijn we zo moe dat we de ogen dicht doen en gaan slapen. Goede nacht!