Dag 7: Donderdag 28 mei 2009

Charleston (South Carolina) – Boone (North Carolina)

Vandaag word ik ook weer even na 7 uur wakker, heerlijk uitgeslapen. Een lekker bed! Ik duik gelijk de badkamer in en maak me klaar voor de dag. Als ik bijna klaar ben is ook Peter wakker en die springt ook snel onder de douche. We pakken de koffers weer in, laden de auto in en checken uit. Het plan is om eerst nog een plantage te bezoeken en daarna door te rijden naar de volgende bestemming ergens in de Blue Ridge omgeving. Welke plaats we precies zullen aandoen beslissen we later onderweg.

We starten eerst met een bezoekje aan de Magnolia Plantation and Gardens. Met de auto zijn we er in minder dan een half uur, het is er dan nog niet zo druk. Bij binnenkomst –op het terrein– betaal je de basis entree prijs waarmee je alleen de tuinen mag bezoeken en de locatie te voet mag verkennen. Daarnaast kun je ook nog een aantal tours doen, maar daarvoor moet je apart betalen. Wij laten ons voorlichten door een medewerker over de verschillende mogelijke tours maar we besluiten ze over te slaan. Een boottochtje of een tramritje trekt ons niet zo, en het huis hoeven we niet per se van binnen te zien. We willen graag een gevoel krijgen van de plantage en willen vooral graag het huis aan de buitenkant zien en de omgeving eromheen.



We doen de wandeling door de tuinen, maar eigenlijk hadden we daar ook meer van verwacht. Er zitten beslist wel mooie stukken tussen, vooral het gedeelte met de swamps spreekt ons aan, en ook het huis is erg fotogeniek, maar toch hadden we andere dingen verwacht. Na de wandeling nemen we nog even een kijkje in de vlindertuin, maar daar zitten alleen cocons en rupsen, en we nemen een kijkje in de souvenirwinkel. Als we daar zijn uitgekeken stappen we in de auto en gaan onderweg naar de volgende bestemming, het is dan inmiddels alweer half 12. Het is inmiddels weer ontzettend benauwd en we zijn blij om even te kunnen afkoelen in de auto.

De gaan onderweg naar Columbia, NC en daar plannen we onze eerste tussenstop om iets te eten. We zullen daar besluiten hoe we verder gaan. Maar voordat we daar zullen zijn hebben we zeker nog 1½ uur te gaan. Onderweg naar de snelweg komen we langs een Wallgreens, daar kijken we nog even voor een goed middeltje tegen de gemene insectenbeten. Ondanks dat ik me heel consequent met Off! heb ingesmeerd de afgelopen dagen heb ik toch een paar bulten die erg vervelend zijn. Stomme beesten!

Daarna rijden we verder en als we net op de snelweg rijden hebben we een aantal fikse regen- en onweersbuiten. Dat rijdt heel vervelend, omdat het behoorlijk noodweer wordt, het water blijft op de weg liggen en je kunt dan bijna niet meer verder rijden. Het levert ook gevaarlijke situaties op doordat sommige bestuurders boven op de rem gaan staan, zonder zich te realiseren dat er meer auto’s achter rijden. Het scheelt niet veel of ik had een groene dodge in mijn kofferbak, het gaat maar net goed.

Bij Columbia stoppen we bij een Ruby Tuesday voor de lunch. We nemen de laptop mee naar binnen en de reisplanning zodat we samen even kunnen kijken hoe we verder gaan. Maar eerst even wat eten, we hebben honger gekregen. Peter bestelt een cheeseburger en ik een visburger met een salade van de saladebar. Erg lekker! De visburger bestaat uit een tilapia met creoolse kruiden en een pikante saus op een broodje. Goede keus! Te drinken bestel ik de versgemaakte aardbeien limonade, er zitten zelfs nog stukjes aardbei in. Die vind ik zo lekker dat ik na het eten nog een beker meeneem voor in de auto.

Als we klaar zijn met eten klap ik de laptop open en samen kijken we naar de route en de bezienswaardigheden. Gaan we naar een centrale plek ergens tussen de Smoky Mountains en de Blue Ridge Parkway en blijven we daar een paar dagen? Of gaan we gewoon de route rijden en overnachten we steeds op verschillende plekken? Elke keuze heeft voor- en nadelen. Uiteindelijk kiezen we voor het laatste alternatief, we bekijken per dag wat we gaan doen en waar we zullen blijven. Op die manier kunnen we steeds kijken waar we zin in hebben en hoe het weer zal zijn en daar onze planning op aanpassen. We vinden het lastig om te bepalen of niet alles steeds op elkaar lijkt en of we daar niet op uitgekeken raken. We besluiten om vandaag nog naar Blowing Rock of Boone te rijden, beiden in North Carolina vlakbij de Blue Ridge Parkway. Dat is morgen ons startpunt voor een gedeelte van de beroemde Blue Ridge Parkway. Voor vandaag betekent dat nog ongeveer 3½ uur rijden, nog een hele rit dus.

De rit verloopt vlot, de middag vliegt voorbij. We hebben nog regelmatige regenbuien, dus eigenlijk is het helemaal niet zo erg om in de auto te zitten. Als we van de snelweg af gaan voor het laatste stuk binnendoor doemen de bergen van de Blue Ridge voor ons op, een prachtig gezicht. De zon begint weer te schijnen, het is prachtig weer! Even na 6 uur passeren we een visitor center waar we nog even binnenwippen voor informatie. Eigenlijk is het vanaf 5 uur gesloten maar er is nog iemand aanwezig die ons graag helpt. We gaan er weg met een lading aan informatie en brochures.

Rond half 7 arriveren we in Boone waar we met een coupon de Comfort Suites opzoeken. Volgens de coupon zou het hotel ons $75 kosten, maar de prijs aan de balie is $58, die coupon blijft dus netjes in de tas zitten. Dat is een meevaller! De kamer is heel ruim, maar niet echt gezellig en niet overdreven schoon. Gelukkig is de badkamer wel netjes, verder houden we maar vooral onze slippers aan. Het is maar voor een nachtje!

Naast het hotel ligt een diner in jaren-50 stijl, erg leuk! We besluiten om daar nog even een hapje te gaan eten. Ik neem een veggie-plate waarbij ik 4 gerechten mag kiezen uit een lijstje. Ik kies de mac & chees, apple sauce, fries en cole slaw. Een rare combinatie misschien, maar wel erg lekker! Peter eet de soep van zwarte bonen en de buffalo wings, die smaken hem ook heel goed. Na het eten lopen we terug naar onze kamer en relaxen nog even voordat we gaan slapen.