Dag 5: Dinsdag 26 mei 2009

Savannah (Georgia) – Charleston (South Carolina)

De onderbreking om 5 uur om te plassen lijkt routine te worden, maar gelukkig kan ik ook deze nacht daarna gewoon verder slapen. Om half 8 word ik weer wakker, maar omdat Peter nog slaapt ga ik op bed nog even met de laptop aan de gang. Even na 8 uur sluit ik me op in de badkamer om me klaar te maken voor een nieuwe dag. Het duurt dan niet lang meer tot Peter me komt vergezellen. Als we klaar zijn eten we een beetje ontbijt en we pakken onze koffers weer in. Daarna checken we uit, we gaan vandaag op weg naar Charleston in South Carolina.

Het is inmiddels half 10 geweest als we in de auto zitten. Het is opnieuw prachtig weer, met een bewolkte lucht en veel zon. Zo vroeg op de ochtend is het al heel warm, de zon brandt door de ramen op onze huid. Vanuit de auto neem ik nog even contact op met het thuisfront om even bij te kletsen en van mijn moeder hoor ik over het noodweer in Nederland, dat klinkt heel heftig. Zij vertelt dat het hele land ontregeld is en dat er rond Amsterdam en Utrecht verschillende snelwegen zijn afgesloten. We schrikken ervan! Ik besluit gelijk om even te bellen met Pieter, onze buurman, om te vragen of alles oké is in en rond ons huis. Gelukkig kan hij dat bevestigen, we hoeven ons dus niet verder ongerust te maken.

Voordat we naar Charleston gaan willen we de Sheldon Church Ruïnes bezoeken, een fotogenieke plek vlakbij Beaufort. Omdat het adres niet heel precies is en de TomTom moeite heeft met deze locatie maken we een behoorlijke omweg die later niet nodig bleek, maar achteraf is alles gemakkelijk te vinden natuurlijk. Ik vind het wel de moeite waard, het is een prachtige plek zo tussen de bomen. Ik schiet er een aantal plaatjes en dan rijden we weer verder naar Charleston.



Onderweg wordt de lucht weer een stuk donkerder en er vallen een paar druppels regen, niet echt noemenswaardig. Vlakbij Charleston stoppen we nog even bij een visitor center voor wat informatie en dan besluiten we gelijk door te rijden naar Mount Pleasant voor een bezoek aan Patriot Points, een museum dat bestaat uit het bekende vliegdekschip USS Yorktown, en daarnaast nog een paar andere boten. Eindelijk mogen we zo’n enorm schip eens van dichtbij bekijken. Het toeval wil dat Peter gisteren op AMC –een Amerikaanse tv zender– nog de film “Midway” heeft gezien, een oorlogsfilm waarin deze boot is te zien. De film gaat ook nog eens over een waar gebeurd oorlogsverhaal waarin de boot een belangrijke rol heeft gespeeld. Helemaal toevallig is dat natuurlijk niet, omdat het gisteren Memorial Day was, een dag waarop in Amerika alle gevallen oorlogsslachtoffers worden herdacht. Op elke tv zender werd er aandacht besteed aan de herdenking en veel zenders lieten oorlogsfilms zien.

De boot maakt op ons een enorme indruk. Wat is hij groot! Er zijn verschillende tours uitgezet op de boot zodat je een goed beeld krijgt van wat zich er allemaal op afspeelt. Er woonden en werkten maar liefs 3.500 bemanningsleden op het schip en die waren soms wel maanden achter elkaar op zee. Tijdens zo’n periode moet er aardig wat vracht mee. De bemanningsleden moeten natuurlijk ook elke dag eten, en daarnaast moet er aardig wat onderhoudsmateriaal en bommen aan boord zijn. Ongelooflijk! Erg mooi om te zien.





Als we het schip helemaal bezichtigd hebben rijden we naar de Boone Hall Plantation. Deze ligt vlakbij het museum, ook in Mount Pleasant. Deze plantage is vooral bekend geworden door de serie North and South, hoewel alleen de buitenkant en de bibliotheek in de serie zijn gebruikt. De scene waarin Ozzie Maine ¬–gespeeld door Patrick Swayze– op zijn paard de enorme oprijlaan afstuift onder de eikenbomen is heel bekend. Een prachtig gezicht!

Na het parkeren van de auto melden we ons aan voor de tour door het huis en daarna bekijken we de slavenverblijven. Indrukwekkend! In een van de verblijven hangt een overzicht van alle slavenschepen die vanuit Afrika naar Amerika zijn gekomen, en dat is een indrukwekkende lijst. We krijgen er allebei kippenvel van. Als we de kleine slavenhuisjes gezien hebben melden we ons bij de ingang van het huis voor een rondleiding.

Het huis is ingericht met antiek uit de 18e en 19e eeuw dat door de jaren heen nog heel goed bewaard is gebleven. Indrukwekkend. Het huis is niet zo groot, dus ook de tour is al snel afgelopen. Alleen een gedeelte van de benedenverdieping is open voor het publiek, en daarnaast zijn ook de tuinen toegankelijk, maar die zijn niet zo indrukwekkend.



We nemen nog even een kijkje in de vlindertuin, maar die bestaat op dit moment alleen nog maar uit rupsen en cocons, er is nog geen vlinder te zien. Omdat het inmiddels alweer half 6 is, besluiten we om te gaan eten en daarna het hotel op te zoeken. Op weg naar de plantage kwamen we een Applebee’s tegen, en dat lijkt ons een goede keuze voor vandaag. Het is maar 5 minuutjes rijden.

Het is er niet druk dus we kunnen gelijk plaatsnemen aan een tafel. Peter kiest vandaag voor de broccoli-cheese soep –een all-time favorite– met de riblet platter, het gerecht waar Peter zich altijd zo op verheugt maanden voordat we naar Amerika gaan. Ik neem –alweer– de boneless buffalo wings en de quesadilla burger, even controleren of ik die nog steeds zo lekker vind als tijdens onze eerste avond in Jacksonville. Het smaakt opnieuw voortreffelijk, we smullen ervan. Plaats voor een nagerecht hebben we niet meer na deze hoeveelheid, dus we vragen de rekening en gaan verder op weg naar het hotel. Onderweg vullen we de koelbox met vers ijs en een kwartiertje later komen we aan bij het Mariott Hotel in Charleston, geboekt via Hotwire.

Het hotel ziet er heel netjes uit, een beetje luxueus zelfs met een enorme entree en lobby, waar een mooie waterpartij het geheel prachtig aankleedt. Het hotel ligt niet in het Historisch District, maar ook niet ver ervandaan. De kamer is ook prachtig! Hier zullen we goed vertoeven de komende 2 nachten.

Als we ons hebben geïnstalleerd op de kamer zet Peter de tv aan, terwijl ik het reisverslag bijwerk, de foto’s op de laptop kopieer en wat met internet aan de slag ga. Heerlijk even relaxen. Om half 11 zijn we gaar en maken we ons klaar voor bed. Nog even opfrissen op de badkamer en een laatste toiletstop voor ik onder de lakens kruip en het licht uitmaak. Maar helaas, dat gaat deze keer niet zo snel. Het toilet blijkt namelijk verstopt en stroomt over, de hele badkamer loopt vol met water uit de pot. Jakkes……Gatver….. Gelukkig komt alleen het water uit de pot, de rest blijft gelukkig waar het hoort. Dat wordt dus een telefoontje naar de front desk, maar hoe zeggen we dit ook alweer in het Engels? Even opzoeken met internet.

Terwijl ik de laptop weer openklap –die heb ik net op de lader aangesloten omdat hij bijna leeg was- krijg ik een melding dat ik de batterij moet aansluiten omdat anders de wijzigingen verloren gaan. Dat begrijp ik niet, want ik heb de batterij immers aangesloten. Hoe kan dat nu? Ik haal de stekker er weer uit en ruik dan gelijk de verbranding. De accu is doorgebrand, de stekker helemaal gesmolten. Dat ook nog! Ik kan nog net de vertaling opzoeken en dan moet hij uit. Morgen maar even kijken of we dat kunnen oplossen.

De hotelreceptie stuurt gelijk iemand van onderhoud naar onze kamer en de verstopping is snel verholpen. Daarna komt er nog iemand om de badkamer schoon te maken en een half uurtje later dan gepland kunnen we alsnog gaan slapen. Welterusten!